Αθανάσιος Κικινής: Η τοποθέτηση του προέδρου της Δ.Ο.Ε. στην Ε.Μ.Υ. για το προτεινόμενο σύστημα μόνιμων διορισμών
Κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κύριε Υπουργέ, μέλη της Επιτροπής, αγαπητοί φορείς 10 χρόνια χωρίς διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών στην εκπαίδευση, μια πραγματικότητα. Αυτή είναι η πραγματικότητα που οδηγεί στη σημερινή συζήτηση, και το λέω αυτό, γιατί ακόμη και στην έκθεση που διαβάζουμε, εισηγητικά αυτό αποδίδεται στους δημοσιονομικούς περιορισμούς. Η επίσκεψη που πραγματοποίησαν η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ από κοινού τον περασμένο Μάιο στις Βρυξέλλες, επισκεπτόμενοι και συζητώντας με το Greek Desk, το αρμόδιο γραφείο για την εκπαίδευση στην Ελλάδα είπαν το ακριβώς αντίθετο, ότι ήταν πολιτική επιλογή όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, η μη πραγματοποίηση μόνιμων διορισμών στην εκπαίδευση.
Δεν είχαν τον απόλυτο περιορισμό μόνο στην εκπαίδευση μπορούσαν να κάνουν επιλογή και περιστολή σαφώς παντού, αλλά το να μην υπάρχουν μόνιμοι διορισμοί στην εκπαίδευση όλη αυτή τη δεκαετία, ήταν σαφέστατα πολιτική επιλογή. Τώρα οι 4500 διορισμοί, που είναι το μόνο που έχουμε προϋπολογισμένο αυτή τη στιγμή στην ειδική αγωγή και χωρίς στάθμιση, και αυτό έχει ιδιαίτερα περίεργη διάσταση, δηλαδή, πως είναι δυνατόν να ξέρουμε ότι χρειάζονται 4500 διορισμοί στην ειδική αγωγή, χωρίς να ξέρουμε που επιμέρους και πως πρέπει αυτοί να κατανεμηθούν. Κατ΄εμάς κατανέμονται με βάση το πώς προσλαμβάνονται οι αναπληρωτές, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Είναι θέμα το πώς το έχει αποφασίσει η κυβέρνηση, είναι το σίγουρο. Οι 10.500 δεν είναι το σίγουρο. Για να γίνουν σίγουροι διορισμοί και να τους αναγνωρίσει ο κλάδος και να πει ότι κερδήθηκαν θα πρέπει να είναι νομοθετικά κατοχυρωμένοι. Να υπάρχουν σε μια προκήρυξη, αλλιώς και με την προοπτική εκλογών μπροστά μας θα μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν μια ακόμη εξαγγελία. Επομένως, για να μιλήσουμε για το σύνολο των μόνιμων διορισμών θα πρέπει να μιλήσουμε για νομοθετική κατοχύρωσή τους τέτοια ώστε να αποτυπωθεί και να διασφαλιστεί.
Τρίτον, γίνεται μέσα στο κείμενο του συστήματος διορισμών επίκληση των αποφάσεων του συμβουλίου της Επικρατείας, κατά την άποψή μας, με στρεβλό τρόπο, και λέω με στρεβλό τρόπο γιατί με επίκληση των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας στην ουσία γίνεται το επόμενο στάδιο, δηλαδή η κλοπή μεγάλου μέρους προϋπηρεσίας ανθρώπων, οι οποίοι για χρόνια δουλεύουν στην εκπαίδευση. Δεν ορίζει κατά την άποψή μας και κατά την άποψη της νομικής μας συμβούλου, πουθενά, το Συμβούλιο της Επικρατείας την ανάγκη ισοστάθμισης των κριτηρίων της προϋπηρεσίας με αυτά των ακαδημαϊκών προσόντων. Όχι πως εμείς μπαίνουμε σε αυτή τη λογική, θα το εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ, αλλά από μόνο του αποτελεί ένα πρόβλημα στρέβλωσης. Αυτό που ζητά η διδασκαλική ομοσπονδία είναι η απόσυρση της τροπολογίας για το σύστημα διορισμών μόνιμών εκπαιδευτικών και πρόσληψης αναπληρωτών, αφού απαξιώνει την προϋπηρεσία και το πτυχίο οδηγώντας σε ένα αέναο κυνήγι τίτλων με όρους απόλυτης ανισότητας. Η ΔΟΕ να πω ότι έχει ήδη καταγγείλει στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τη μη πραγματοποίηση μόνιμων διορισμών όλα αυτά τα χρόνια, η οποία έχει κρίνει παραδεκτή την αναφορά της και έχει παραπέμψει ήδη το θέμα για διερεύνηση στην Επιτροπή Απασχόλησης των Κοινωνικών Υποθέσεων.
Το σύστημα αυτό το οποίο προτείνει αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση, κατά την άποψή μας προκαλεί δραματικές αλλαγές στην κατάταξη των εκπαιδευτικών και θα οδηγήσει συναδέλφους οι οποίοι για χρόνια γυρίζουν στις εσχατιές όλης της Ελλάδας για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο δημόσιο σχολείο να βρεθούν εκτός επαναπρόσληψης, επί της ουσίας, δηλαδή, μιλάμε για απόλυση, είναι άλλο το ότι δεν είναι δόκιμος αυτός ο όρος για να χρησιμοποιηθεί και αν είναι η «μη επαναπρόσληψη» ο δόκιμος όρος.
Η ύπαρξη «οροφής», επίσης, στην προϋπηρεσία είναι ένα ακόμη πρόβλημα το οποίο και νομικά απαντάται, πουθενά δεν απαιτείται οροφή στην προϋπηρεσία και θα έπρεπε η προϋπηρεσία των αναπληρωτών να προσμετράται στο σύνολό της.
Η διδασκαλική Ομοσπονδία επειδή κατηγορήθηκε για αυτό, δηλαδή ότι δεν έχει καταθέσει θέσεις, δίνει τη μάχη για μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση με βάση τις πραγματικές ανάγκες του δημόσιου σχολείου που πραγματικές ανάγκες του δημόσιου σχολείου είναι και οι αλλαγές που επί χρόνια προτείνουμε να γίνουν, δηλαδή οι 20 μαθητές στις τάξεις του δημοτικού, οι 15 στο νηπιαγωγείο και η πλήρης λειτουργία των δομών της ειδικής αγωγής, έτσι ώστε να έχουν τα παιδιά όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό που τους χρειάζεται. Και φυσικά, στο σημείο που βρισκόμαστε, θέτω την προϋπηρεσία να είναι αυτή που θα είναι το κριτήριο της μη πρόσληψης. Δεν μπορεί άνθρωποι οι οποίοι για 18 χρόνια δουλεύουν ως αναπληρωτές να κρίνονται εξαρχής για το αν θα μπορέσουν να προσφέρουν ή όχι τις υπηρεσίες τους στην δημόσια εκπαίδευση.
Άκουσα με πολλή προσοχή την επίκληση του κ. Υπουργού, ότι η απόσυρση στην ουσία σημαίνει επιθυμία μια μη πραγματοποίηση διορισμών. Δεν είναι έτσι. Το ότι δεν γίνονται διορισμοί όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι ούτε θέμα των εκπαιδευτικών ούτε θέμα του εκπαιδευτικού κινήματος, είναι θέμα της Ελληνικής Πολιτείας και η συζήτηση αυτή θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα και με όρους πολύ αναλυτικούς, αλλά και με όρους ειλικρίνειας, γιατί επαναλαμβάνω ο τρόπος με τον οποίο μπήκαν οι περιορισμοί, οι υποτιθέμενοι, του Συμβουλίου της Επικρατείας «σκίασε» κατά πολύ το «τοπίο» στην όλη διαδικασία. Η Διδασκαλική Ομοσπονδία υπό αυτό το πρίσμα ζητάει την απόσυρση, συζήτηση εκ του μηδενός, για να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε την προϋπηρεσία των εκπαιδευτικών οι οποίοι για χρόνια δουλεύουν στη δημόσια εκπαίδευση.
Αν και δεν θα μπούμε στις λεπτομέρειες, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι η υπηρεσία στην οργανική θέση η οποία είναι διετία στην γενική αγωγή και πενταετία στην ειδική αγωγή, πως η θέση του κλάδου μας είναι το ένα έτος και μετά δικαίωμα μετάθεσης. Το αναφέρω, επαναλαμβάνω, μόνο και μόνο, γιατί είναι μια θέση που ούτως ή άλλως έχει ο κλάδος μας και δεν έχει να κάνει μόνο με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Πέρα από την απόσυρση του τρόπου με τον οποίο προτείνω για τους μόνιμους διορισμούς, που επαναλαμβάνω ότι για εμάς είναι μεγάλο ζήτημα η «κλοπή» της προϋπηρεσίας, πάλι μπαίνει ένα θέμα το οποίο αποκαθιστά μια στρέβλωση, δηλαδή, στο άρθρο 44 που αφορά στις μεταθέσεις εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης των ειδικοτήτων που προϋπήρχαν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όταν έγιναν οι υποτιθέμενα υποχρεωτικές μετατάξεις του 2013.Μετατάξεις δεν έγιναν μόνο το 2013 – 2014, αλλά έγιναν και το 2014 – 2015, όπως αντίστοιχα, είχαν γίνει και αιτήσεις μετάθεσης από τους εκπαιδευτικούς που δεν ικανοποιήθηκαν. Επομένως, αυτό που λέμε, είναι ότι θα πρέπει οι μεταθέσεις να γίνουν με βάση τα μόρια του τελευταίου μεταταγμένου στις μετατάξεις τόσο του 2013 – 2014, όσο και του 2014 – 2015.
Επίσης, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη όλες οι προτιμήσεις των περιοχών μετάθεσης των αιτουμένων μετάθεσης εκπαιδευτικών και όχι μόνο οι πρώτοι, ώστε να μπορούν, αντιστοίχως, να διεκδικήσουν με πραγματικούς όρους τη μετάθεσή τους.
Αυτό που έχω να επαναλάβω, είναι ότι, η Διδασκαλική Ομοσπονδία θεωρεί, ότι και προτάσεις έχει καταθέσει και έχει τεκμηριώσει ότι μετά από τόσα χρόνια αδιοριστίας ο μόνος τρόπος διορισμού μονίμων εκπαιδευτικών είναι η προϋπηρεσία τους και φυσικά το βασικό πτυχίο, που δυστυχώς, και θα κλείσω με αυτό, όταν υπάρχουν διατυπώσεις μέσα στην αιτιολογική έκθεση που λένε ότι «η ισόρροπη προσμέτρηση ακαδημαϊκών προσόντων σε συνδυασμό με την προϋπηρεσία εξασφαλίζει τη βέλτιστη επιλογή έμπειρου και επιστημονικά καταρτισμένου εκπαιδευτικού προσωπικού», στην ουσία αμφισβητούν την ποιότητα και τη βαρύτητα του βασικού πτυχίου των εκπαιδευτικών.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΙΚΙΝΗΣ (Πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ)): Κατ’ αρχήν ήμουν πάρα πολύ προσεκτικός όταν ανέφερα το περί πολιτικής απόφασης για τη μη πραγματοποίηση διορισμών και αυτό δεν θα πρέπει απαραίτητα να θορυβεί τη σημερινή κυβέρνηση και το σημερινό υπουργικό σχήμα. Τι εννοώ. Για να γίνουμε ξεκάθαροι επειδή συνηθίζω να μιλάω με στοιχεία. Τριάντα Μάϊου τα δύο διοικητικά συμβούλια της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ επισκέφτηκαν αξιωματούχους του τομέα εκπαίδευσης και εργασίας Ευρωπαϊκής Επιτροπής οι οποίοι ασχολούνται με τα ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση στην Ελλάδα. Greek Desk ονομάζεται.
O κύριος Ντέμης Κρόλεϊ, Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και Πολιτισμού είπε: «Η σχετική σύσταση για τον περιορισμό του προσωπικού, των προσλήψεων, δεν ανέφερε συγκεκριμένα μείωση του αριθμού των μόνιμων εκπαιδευτικών, αλλά μείωση, γενικά, του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων με την ευθύνη της επιλογής, της κατανομής και των προτεραιοτήτων να ανήκει στις ελληνικές κυβερνήσεις». Αυτό λέει πολλά, γιατί δεν είχαν όλοι οι τομείς την ίδια αντιμετώπιση, όπως είχε η εκπαίδευση. Θα ήθελα να ρωτήσω ποια ήταν η μνημονιακή, έστω, αναλογία που τηρήθηκε όλα αυτά τα χρόνια στις αποχωρήσεις και στις προσλήψεις στην εκπαίδευση. Θα με ενδιέφερε να ακούσω τον αριθμό γιατί εμείς τον έχουμε υπολογίσει και το κλάσμα είναι λίγο περίεργο. Αυτό αναφέρθηκε ως αφορμή επειδή ακόμα και στη σημερινή Αιτιολογική Έκθεση αναφέρονται δημοσιονομικοί περιορισμοί. Γι’ αυτό αναφέρθηκα, γιατί θεωρούμε ότι κάποια θέματα είναι και ζήτημα πολιτικών αποφάσεων. Το θεωρούμε ως Ομοσπονδία, δεν το θεωρώ προσωπικά και είναι απόφαση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας. Κυρίως επαναλαμβάνω, αφορά όλη τη διαδρομή που κάναμε μέχρι σήμερα. Σαφώς, το είπα και στην πρωτολογία οι τεσσερισήμισι χιλιάδες διορισμοί στην Ειδική Αγωγή είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα και το αναγνωρίσαμε από την πρώτη στιγμή. Πρέπει να ακουστεί, όμως, η κατανομή που δεν την έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα, πρώτον. Επαναλαμβάνω γιατί πρέπει να το επαναλάβω και έχει σημασία για εμάς, οι υπόλοιποι διορισμοί, αν δεν κάνω λάθος ο αριθμός τους που είναι δέκα χιλιάδες πεντακόσιοι – άκουσα για δώδεκα χιλιάδες, θα ήταν ακόμη καλύτερο αν ίσχυε – να κατοχυρωθούν νομοθετικά, ειδάλλως υπάρχει ένα θέμα του κατά πόσο αποτελούν δέσμευση ή υπόσχεση.
Όσον αφορά την ερώτηση που έθεσε ο κ. Γαβρόγλου. Καταρχήν να πω το εξής επειδή ακούστηκε και από την κυρία Αναγνωστοπούλου. Ως Διδασκαλική Ομοσπονδία είμαστε οι τελευταίοι που θα αμφισβητήσουμε την προθυμία των εκπαιδευτικών και το ζήλο τους στο να αποκτήσουν ακαδημαϊκά προσόντα. Σε καιρούς πολύ δύσκολους για την ελληνική κοινωνία οι εκπαιδευτικοί με πολύ κόπο και πολλά έξοδα και πολύ χρόνο έχουν αποκτήσει, και είναι από αυτούς και στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια, έχουν πάρει πάρα πολλούς τίτλους. Αυτό το βλέπετε όταν γίνονται και οι σχετικές επιλογές τι «οπλοστάσιο» τίτλων υπάρχει. Αυτό που λέμε, όμως, είναι ότι σαφώς αυτή τη στιγμή εμείς νομίζουμε, μακάρι να κάνουμε λάθος, ότι αυτά τα πτυχία, αυτά τα μεταπτυχιακά, αυτά τα διδακτορικά, δεν είναι αυτή τη στιγμή όλα δωρεάν, αν θα γίνουν στο μέλλον θα είναι μια πολύ ευτυχής στιγμή, αλλά, σίγουρα, δεν είχαν όλοι στη διαδρομή τους ίσες ευκαιρίες πρόσβασης, αλλά και εδώ μπαίνει ένα θέμα ισότητας, ένα το κρατούμενο και δεύτερον η συζήτηση που κάνουμε για τους διορισμούς, για την προϋπηρεσία, για τα ακαδημαϊκά κριτήρια, δεν γίνεται σε κενό χρόνου και προσπάθησα να το πω με κάθε τρόπο από την αρχή. Γίνεται με μια ιστορική διαδρομή 10 ετών προς τα πίσω με ανθρώπους οι οποίοι ειδικά στην Ειδική Αγωγή δουλεύουν 18 χρόνια ως Αναπληρωτές. Δεν καταλαβαίνουμε, συνεχίζουμε να μην καταλαβαίνουμε, γιατί αυτό μας λέει και η νομική μας σύμβουλος που την συμβουλευόμαστε για αυτά τα ζητήματα και θεωρούμε ότι δεν μας έχει απογοητεύσει μέχρι σήμερα, γιατί πρέπει ντε και καλά να μπει «οροφή» στην προϋπηρεσία. Θεωρούμε ότι δεν θα έπρεπε να έχει μπει «οροφή» στην προϋπηρεσία, αν και τώρα κινδυνεύω να μπω στα επιμέρους κριτήρια που δεν αποτελεί απόφαση της Ομοσπονδίας. Όμως, θεωρούμε, για να γίνω χρήσιμος, λοιπόν, ότι δεν μπορεί να μπει «οροφή» στην προϋπηρεσία. Δεν βλέπουμε, και το λέω με καλή τη πρόθεση, πουθενά την ανάγκη της εξισορρόπησης των κριτηρίων. Βλέπουμε την ανάγκη της αποκατάστασης αδικιών. Υπάρχει ανάγκη αποκατάστασης αδικιών τόσα χρόνια σε ανθρώπους οι οποίοι «περιφέρονται» και ακόμη και οικογένειες δεν μπορούν να δημιουργήσουν και το ξέρετε πάρα πολύ καλά, όντας Αναπληρωτές όλα αυτά τα χρόνια. Δεν μπαίνει, λοιπόν, για εμάς η συζήτηση σε μια τέτοια βαρύτητα, το να κρίνουμε και να απαξιώσουμε κάποιους συναδέλφους μας ή να προκρίνουμε κάποιους άλλους και επιτέλους η ΔΟΕ, το ξέρετε πάρα πολύ καλά, γιατί ξέρει ότι αναγνωρίσατε και τη θεσμική διάσταση της εκπροσώπησης εδώ πέρα, δεν κυβερνάει, δεν νομοθετεί, διεκδικεί. Θεωρούμε σημαντικό, και δεν το λέω για να αποφύγω το οτιδήποτε, το λέω για να θίξω ακριβώς ότι θεωρούμε πάρα πολύ σημαντικό το να έχουμε πλήρη αναγνώριση της προϋπηρεσίας. Νομίζω, ότι όλοι συμφωνούν εδώ μέσα, άλλο αν είναι αναγκασμένοι από την ανάγκη τήρησης ισορροπιών να μην το κάνουν απαραίτητα.
Σαφώς θα συμφωνήσω μαζί σας, ότι ήμασταν εμείς που ζητούσαμε την απόσυρση του νόμου 3848. Δεν θέλουμε να μη γίνουν οι διορισμοί, δεν θέλουμε να ισχύσει ο νόμος 3848, προς θεού, αλλά η συζήτηση για το σύστημα διορισμών άνοιξε πολλά χρόνια πριν, πριν από τη δική σας υπουργία. Αν είχε ολοκληρωθεί αυτό το χρονικό διάστημα με τις ευθύνες που ο καθένας θα μπορούσε να έχει σε όλη αυτή τη διαδρομή σήμερα δεν θα φτάναμε στο παρά πέντε να συζητάμε σε μορφή διλήμματος, αν η λέξη «απόσυρση» που συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε σημαίνει ντε και καλά «όχι διορισμούς» και ισχύει ο νόμος 3848.
